Czy demokracja taką jaką znamy z autopsji (nie będę się rozwodził o demokracji pod względem definicji i regułek, ponieważ jest to świetnie opanowane zagadnienie przez polską oświatę) jest odpowiednim ustrojem? Temat rzeka, można by rzec. Naturalnie rzecz biorąc, należało by rozważyć plusy i minusy naszego ustroju. Patrząc na poczynania naszego kraju na peryferiach Europy, od sławetnego przyjęcia chrztu przez Polskę do dnia dzisiejszego, nie wygląda to najlepiej.
Mamy jakiś tam XXI wiek, jakąś tam „zaaplikowaną odpowiednio demokracje”, jakąś tam technikę, jakieś tam płace, jakieś tam władze. Wszystko jest raczej „jakieś tam” bliżej nieokreślone. W naszych urzędach za nasze wspólne pieniądze nie możemy załatwić szybko dosłownie NIC, ponieważ musimy zwiedzić wszystkie „okienka” i wszystkie piętra budynków administracyjnych przy okazji przezbywając się na kompetencje z urzędnikami. To jest fakt, i choćby nie wiem jaki urzędnik mówił, pisał, śpiewał, że tak nie jest, to ja wiem, że tak jest. Idąc dalej tropem urzędów przypomniał mi się wszystkim dobrze znany ZUS. Otóż będąc niedawno temu na szkoleniu BHP okresowym usłyszałem słowa wykładowcy (również pracownika tejże instytucji), po których włos zjeżył mi się na głowie.
Mianowicie ten pan urzędnik stwierdził wszem i wobec, że pracownik ZUSu musi walczyć z pacjentem (np. po wypadku w pracy) o to, by nie wypłacić mu odszkodowania z tego tylko powodu, by ZUS nie stracił pieniążków. Tłumaczył takie zachowanie prostą polityką: ja idę do firmy X pracować, staram się dla niej zarobić. Urzędnik idzie na posadę do ZUSu, stara się jak najmniej oddać, by zakład jak najmniej stracił. Ja się do cholery pytam, dla kogo jest ZUS i za czyje podatki?! Nie odbiegając zbytnio od tematu administracji, przytoczę kolejną bardzo podobną strukturę jaką jest nasz rząd. Otóż, mamy jakieś tam partie, niby lewicowe, prawicowe, niby jedną nogą tu, drugą tu.
Najlepsze w tym wszystkim jest to, że można by ich wsadzić wszystkich do jednego worka. Opozycja w Polsce jest równa władzy rządzącej. Brak pomysłu na cokolwiek, wieczne zwodzenie wyborców, ciągłe walki medialne, „Lewa” kontra „Prawa” i Tusk, jak ten „bóg” między nimi wszystkimi, ze swoim zdradzieckim uśmieszkiem, wyśmiewa kolejne sprawy ważne dla losów polski, po to by na poważnie ,w dobie „kryzysu”, prowadzić rozmowy na temat związków partnerskich. To już nawet nie jest nie śmieszne, to jest chore!
Każdy Polak zdrowy na umyśle, widząc co się dzieje w naszym kraju, zaczyna się zastanawiać, czy to tak ma wyglądać ta demokracja, o którą walczyli jego przodkowie. Czy nie lepiej było by zrobić rewolucje i zniszczyć tą pozorną demokracje w samym zarodku. Otóż, należy pamiętać, że nie powinniśmy popadać ze skrajności w skrajność, co u nas się przejawia bardzo często. A gdyby jednak władze oddać w ręce jednego człowieka? Byłby to na pewno nie lada eksperyment. Na pewno człowiek, który porwałby za sobą rozbitych Polaków musiałby się wyzbyć lizania zadka amerykańskim i europejskim syjonistom, jak to ma miejsce obecnie. Nie mniej jednak, powinien bardziej współpracować choćby z Rosją z prostego powodu – w momencie wojny nie wstawią się za nami Amerykanie, Anglicy czy Francuzi. Co ich obchodzi jakiś tam „kraik”, który skomle na kolanach o kolejne miliardy euro z ich budżetów? Prawdopodobnie, znając życie i historie, wypieliby się na nas, tak jak to miało miejsce podczas II Wojny Światowej. Sojuszów wszelkiego rodzaju powinien raczej szukać u naszych sąsiadów – Słowian. Przede wszystkim, tenże nasz hegemon, musiałby się uporać z bajzlem, który zrobili nasi możnowładcy. Uzdrowić oświatę, zreorganizować służbę zdrowia, obniżyć podatki, by uwolnić rynek z potrzasku pozornego kryzysu, wspierać inwestycje krajowych przedsiębiorców ograniczając wpływ wielkich korporacji światowych na Polskę, czy zatrzymać wykupowanie ziemi przez zachodnie GMO gangi. Dla mnie jasną sprawą jest to, że Polacy potrzebują twardej ręki, która patrzy na to kto, jak i kiedy próbuje okraść nasz kraj dla własnych korzyści. Z drugiej strony, niewolenie polaków w znanej nam totalitarnej formie, raczej nie uszłoby mu długo płazem, musiałby znaleźć odpowiedni kompromis. Twarda ręka dla oszustów, sprzedawczyków, syjonistów, korupcji – delikatna, osłaniająca dłoń, dla zwykłych polaków, biednych i bogatych, którzy nikomu nie szkodzą i chcą po prostu żyć szczęśliwie w swojej ojczyźnie, pracować dla niej i tworzyć ją na nowo. Według mnie, kompromis ten nie byłby nie do osiągnięcia, a przykładem tego może być marszałek Piłsudski. Pewne jest to, że najbardziej krzyczeliby ci którzy, mieli w oszukiwaniu państwa i okradaniu podatników, swoje ukryte korzyści. Dzięki temu, sami by się zdemaskowali i po wnikliwych śledztwach układaliby chodniki odpracowując swoje szkody na rzecz państwa pod batem zwykłego Kowalskiego. To wszystko jest możliwe i podejrzewam, że taka wizja państwa polskiego, byłaby dużo piękniejsza od tego stanu, który dziś mamy. Jedynym szkopułem, w całym tym rozważaniu jest brak odpowiedniego kandydata. Cóż, świat i jego dzieje bywają przewrotne. Nie jest wykluczone to, że znajdzie się ktoś kto porwie za sobą lekarzy, pielęgniarki, górników, hutników, brukarzy , prawników, budowlańców, profesorów, czyli naszą Polskę z prawdziwymi Polakami – niekoniecznie dochodząc do władzy przez zamach stanu i burdy.
Jeśli ktoś jeszcze w dzisiejszych czasach wierzy w demokracje, to mu współczuje. Ja nie wierzę i modlę się do mojego Boga (nie do kościołów i księży), by zesłał „Zbawiciela” polskiego narodu, bo jak tak dalej pójdzie, to ludzie których „wybieramy” sprzedadzą Polskę razem z nami i naszymi rodzinami. Pociesza mnie jednak to, że ten wyzysk, nie tylko polski, ale i światowy, zaczyna przeginać pewną cienką, czerwoną linie. To, że ona pęknie i rozpocznie się kolejna wiosna ludów, to jest fakt. Może warto byłoby przy okazji pomyśleć nad zmianą ustroju i odsunięciem od władzy ludzi, którzy nie działają wcale w naszym interesie, zastępując ich człowiekiem, w którym polskość i miłość do Polaków płynie tak samo prawdziwie, jak jego własna polska krew.
7 zmysł 